Meron akong
isang mundo, tahimik ito at minsan magulo
Meron akong
isang mundo, dito panatag ako at ako ay totoo
sa mundo ko
lahat ay makulay datapwat totoong buhay minsan’y sablay
ang
maliwanag na dilaw nangingitim walang ibang maaninag kundi dilim
sa
kadahilanang ako’y bahagi ng mundo hindi mapigilang kahit ang aking binuo
minsan ay
nagagayang walang kulay rin binabalot ng ulap na makulimlim
Meron akong
isang mundo at ako ay doon nakatago
nagkukubli,
nagmumuni, hinihintay ang aking naglalakbay na sarili
doon lang
ako nakaupo, nakatingala sa langit at malayong dako
puso ko ay
taimtim na humihiling, mga mata masuwerteng
hindi nakapiring
Meron akong
isang mundo, dito ay nakakapag isip ako
Pinupuno ng
ngiti ang bawat sulok kahit sa labas ay nakalugmok
tahimik lang
akong nakikinig, sa bulong ng hangin at sa himig
pinakikinggan
ang isip ko na may sariling tinig.
Mga ninanais
ng isip na iparating, sa sulat idinadaing
Waring
piping ang alam lamang gawin, sumenyas at umiling
Hindi ako makata
alam ko, mundo ko ay binabalot lang ng alaala
Sa mga sulat
kong mahiwaga nalalabas, mahalagang damdaming hindi masalita
Meron akong
isang mundo, ninanais punuhin ng letra at artikulo
Kasama ng
mga walang kabuluhang litrato, ako lang ang nakakapagtanto
Ninanasang
maintindihan ng iba, kung ano nga ba ang nasasaloob
Subalit may
puso rin ako, nadadapa at hindi palaging malakas sa harap niyo
Meron akong
isang mundo, gusto kong palaging maging makulay ito
Gusto kong
ipinta at iguhit sa globo, kung ano nga ba ang buhay ko
Nais kong
ang nakikita ko ay siya ring makita mo
Ang
nagpapangiti sa kin ay siya ring magdala ng kulay at ngiti sa iyo
Sa mundo ko
lahat ay halo halo, binabalot ng hiwaga at ng kung ano
Marahil alam
mong hindi ako perpekto, malayo at nahihibang na siguro ang ulo
Ngunit
maging ang mga luha ko ay may kulay na nais ring ipabatid
Sa bawat
patak nito, binibigyan ko ng kabuluhan ang buhay ko
Di lang
basta lungkot at pait, kundi mga obrang sa gitna ng hinagpis lamang napipilit
Meron akong isang
mundo, at dito nagkukubli kung ano nga ba ang totoo.
No comments:
Post a Comment